طراحی مسکن در اصفهان با رویکرد اقلیمی و صرفه اقتصادی

با بررسی سیر طراحی شهری و معماری سنتی ایرانی بدین نکته دست می یابیم که آن دو همواره در جهت هماهنگی با طبیعت، استفاده از انرژی های تجدید پذیر و ساختن بناهایی با کمترین مصرف انرژی بوده اند. اما بررسی معماری چند دهه اخیر نشان می دهد که تقلید از معماری مدرن غرب، علاوه بر نا همخوانی و ناسازگاری منطقی با رفتار و عادات مردم، بر خلاف معماری هماهنگ و همساز با اقلیم گذشته، به ایجاد ساختمانهایی که اتلاف انرژی زیادی دارند منجر شده است. همچنین افزایش مصرف بیهوده ی انرژی های فسیلی در بناهای امروزی به ویژه ساختمان های مسکونی مشکلات بسیاری را سبب می شود و ضرورت استفاده ی بهینه از انرژی های تجدید پذیر را بیش از پیش نمایان می کند. مسکن از جمله محیط های ساخته شده است که از اهمیت بسیار زیادی برخوردار بوده و از نیاز های اصلی جامعه می باشد، بدین منظور در این پژوهش، سعی برآن است تا با تمرکز در معماری مسکونی سنتی اقلیم گرم و خشک شهر اصفهان، به کمک روش تحقیق استدلال منطقی و نمونه موردی، با فرض اینکه اصول پایداری اجتماعی و اقتصادی در حد امکان رعایت شده، به بررسی پایداری محیط زیست و صرفه جویی در مصرف انرژی پرداخته؛ سپس معایب معماری مدرن از جمله به کارگیری مصالح ناهماهنگ با شرایط منطقه، عدم صرفه جویی در مصرف انرژی و تخریب محیط را به صورت اجمالی مورد ارزیابی قرار داده در نتیجه به کمک فن آوری جدید راهبردهایی با تمرکز خاص در حوزه اقلیم اصفهان، جمع بندی و در قالب طراحی مسکن ارائه می گردد. از جمله این راهبردها می توان به موارد فوق اشاره نمود: جهت گیری مناسب نسبت به جنوب، هشتی، بهره گیری از گودال باغچه، نحوه کاربرد دیوار مشبک جهت سایه اندازی و تهویه، استفاده از جرم حرارتی، بهره گیری از فرم مناسب پنجره ها متناسب با هر نما (شرقی، غربی، جنوبی و شمالی)، بهره گیری از داکت و اثر دودکشی جهت تهویه مطبوع همچنین کاربرد گل و گیاه و حوض آب در جبهه رو به باد مطلوب. و مواردی دیگر که به طور مفصل در فصل مربوط به راهبردها ارائه گردیده است. کلید واژه ها: خانه - مسکن- اصفهان - اقلیم – پایداری- اقتصاد- راهبرد.